Πεντάμορφη: Όταν σε κρούει η λογική
να γίνεσαι ποιμενική φλογέρα.
Όταν σε κρούει το συναίσθημα
να ακούγεσαι ανάποδος αυλός
του Πάνα.
Τέρας: Κούρδιζε με τα χείλη
τους δύο ήχους της ψυχής.
Και να μια πρώτη άνοιξη στους λαβυρίνθους της.
Η συμφωνία που αθέτησες
ας είναι αυτή η πρώτη
η εαρινή.
Ηχώ και Νάρκισσος
Ηχώ
Σε πλαγιά της ιστορίας κατάφορτη από χρώματα
-χρώματα που βάζεις στο στόμα σου κι ευφραίνεται-
έβλεπες κι άπλωνε φτερούγες η λέξη
να γίνεσαι ποιμενική φλογέρα.
Όταν σε κρούει το συναίσθημα
να ακούγεσαι ανάποδος αυλός
του Πάνα.
Τέρας: Κούρδιζε με τα χείλη
τους δύο ήχους της ψυχής.
Και να μια πρώτη άνοιξη στους λαβυρίνθους της.
Η συμφωνία που αθέτησες
ας είναι αυτή η πρώτη
η εαρινή.
Ηχώ και Νάρκισσος
Ηχώ
Σε πλαγιά της ιστορίας κατάφορτη από χρώματα
-χρώματα που βάζεις στο στόμα σου κι ευφραίνεται-
έβλεπες κι άπλωνε φτερούγες η λέξη
Ηχάδιον
Ήχος Ηχάδι
Ηχώ Χάδι
Χάδι
Πτώση
Χάδι Ναρκίσσου, που νόμισες δικό σου.
Ηχώ, Ηχώ, Ηχώ, Εγώ, Εγώ...
Νάρκισσος
Γελά ο βυθός
ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ
Μη φωνάζεις Ηχώ
Ειν' η ψυχή μου ένας Νάρκισσος.
ΔΕ ΝΙΩΘΩ
παρά τον έρωτα
που μαδά τα πέταλά μου στη λίμνη.
ΑΦΗΝΟΜΑΙ
σ' αυτήν τη μουσική
που με παύει και μ' αρχίζει.
Τέρας: Την τέχνη τη θέλουνε νεκρή. Αφού της σαβανώνουνε
τις χίλιες μικρές ουρές της, τη φυλακίζουνε σε μαυσωλεία
- αλλιώς μουσεία- να μη μιαίνεται από χρώμα και
συναίσθημα η εγκεφαλική πραγματικότητα και πάρει άλλες
στροφές ο νους του χρόνου.
Και παρατηρούν σχολαστικά τις πεθαμένες μούσες, τάχα
ότι θαυμάζουνε και κρίνουνε τον παροξυσμό ενός τρελού,
πάντοτε όμως υπό την ασφαλή και υπερέχουσα θέση του
νοήμονος και τακτικού.
Ηλίθιε εγκέφαλε, δε σου αξίζει σώμα! Το σώμα είναι για
να δοκιμάζει χρώματα, αλάτια και πληγές, έρωτα, οσμές
και ήχους.
Η τάξη της φύσης είναι ΑΤΑΞΙΑ.
Πεντάμορφη: Σιχαίνομαι τη δική σου τάξη πραγμάτων.
Κάθε πρωί αηδιάζω με αυτόν τον πυρήνα από σπέρμα
πετεινού και θαύματος ιδρώτα
που εκρήγνυται μέσα από ατμούς
που φτάνει μέχρι και τους τοίχους,
λες και σκότωσες κανέναν ερωτιδέα.
Και κείνα τα χάπια ονείρου κάθε βράδυ
που καταπίνουν αμάσητα οι ερωτευμένοι
και τους έρχεται ο κόσμος σειόμενος μα ελαφρύς
σαν ονείρωξη.
Τέρας: Εκδικούμαι τον χρόνο που με σμίλεψε
και μ' άφησε να πέσω.
"ΘΕΟΤΙΚΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ
ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΠΕΣΜΕΝΟ"
Πεντάμορφη: Πώς στο γυαλί τα μάτια μου κοιτώ
και βλέπω εσένα;
Ρόδο μαραμένο στις κόρες μου ψυχορραγείς.
Στα χείλη μου πώς νιώθονται στυφές οι μπογιές
και τα ζουμιά σου;
Σάμπως στα μέσα μου ορέγεσαι ν' αναγεννηθείς.
Ποιό όνειρο σε παίρνει μάτια μου μακριά από μένα;
Στις κατακόμβες του κορμιού του σε κρύβει σαν παιδί
κι αν το πιστέψω θα κοιτώ την αλήθεια ανεστραμμένα.
Μες στον καθρέφτη σου θα μπω να 'μαι κι εγώ νεκρή.
(εκδ. Γαβριηλίδης 2012)
