Vladimir Mayakovsky (7 Ιουλίου 1893 – 14 Απριλίου, 1930)

Ο Άνθρωπος (1917 – απόσπασμα)

Πώς να μη δοξάζω τον εαυτό μου
μιά και ολάκερος
είμαι ένα απίστευτο θαύμα
μια και κάθε μου κίνηση
είναι ένα πελώριο
ανεξήγητο θαύμα;
…

Ανοίχτε το κιβώτιο του κρανίου μου
θα δείτε να σπιθοβολά εκεί μέσα
το πιο πολύτιμο πνεύμα.
Υπάρχει κάτι
Που νάναι ακατόρθωτο για μένα;
…

Απεραντοσύνη
δέξου και πάλι
μες στον κόρφο σου
τον πλάνητα!
Όμως τώρα σε ποιόν ουρανό
σε ποιό άστρο να οδεύσω;
Κάτω μου
ο κόσμος
κ' οι χιλιάδες εκκλησίες του
έχουν αρχίσει
την νεκρώσιμο ακολουθία.

(Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος)

Στον Αγαπημένο Του Εαυτό Αφιερώνει Ο Συγγραφέας Αυτές Τις Γραμμές

Τέσσερις.

Βαριές σα χτυπήματα.

«Τα του Καίσαρος – τα του Θεού».

Κι ένας

σαν κι εμένα.

Που θα πάει;

Πού φωλιάσει βολικά;

Αν ήμουν

μικρούλης

σαν ωκεανός, -

θα στεκόμουν στις μύτες των ποδιών των κυμάτων,

και με την παλίρροια θα χάιδευα το φεγγάρι.

Πού θα βρω την αγαπημένη μου,

που να ‘ναι σαν κι εμένα;

Αυτή δεν θα χωρούσε στον μικροσκοπικό ουρανό!

Ω, αν ήμουν φτωχός!

Σαν εκατομμυριούχος!

Τι να τα κάνει η ψυχή τα λεφτά;

Είναι ένας αχόρταγος κλέφτης γι’ αυτήν.

Της αποχαλινωμένης ορδής των επιθυμιών μου

Δε φτάνει όλο το χρυσάφι της Καλιφόρνιας.

Αχ και να ΄μουν τραυλός

σα το Δάντη

και τον Πετράρχη!

Να φλέγεται για μία η ψυχή μου!

Με στίχους να τη διατάξω να καεί!

Κι οι λέξεις

κι η αγάπη μου –

αψίδα θριάμβου:

από την οποία θα περάσουν

δίχως ν’ αφήσουν ίχνη

με πυκνές γραμμές

οι ερωμένες όλων των αιώνων.

Ω, και να ΄μουν

ήρεμος

σα κεραυνός, -

θα βουτούσα,

τρέμοντας να αγκαλιάσω της γης την γερασμένη σκήτη.

Αν μ’ όλη μου τη δύναμη

ουρλιάξω με φωνή βροντερή, -

οι κομήτες θα δέσουν  τα φλεγόμενα χέρια τους,

πέφτοντας κάτω από τη νοσταλγία.

Αν τα μάτια με της νυχτιάς των τύψεων τις αχτίνες –

ω, αν ήμουν εγώ

θαμπός, σαν ήλιος!

Θέλω τόσο πολύ

με τη λάμψη μου να ξεδιψάσω

της γης τον ξερακιανό κόλπο!

Θα πάω

ανέμελος τον έρωτα να ψάξω.

Ποια νύχτα

παράλογη,

άχρηστη

ποιοι Γολιάθ με γέννησαν –

τόσο μεγάλο

και τόσο άχρηστο;

1916

(Μετάφραση: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης)