Πέτρος Γκολίτσης, "Το τριβείο του χρόνου"

ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Τα δάνεισα τα χέρια μου
που 'ναι τα χέρια μου;
άλλοι χρωστούν τα πόδια τους
κι άλλοι την κεφαλή τους
γαβγίζουν κρεμασμένοι στάζει φως
δεν το περίμενα ξυράφια δέντρα να μας σκίζουν

Τον χρόνο-πίσσα στα βαγόνια μοιραζόμαστε
δεν ξέρω γράμματα μου λέει ο διπλανός
-Θα γράψεις στην καλή μου; κλαίει νεκρός
που γράμματα δεν ξέρει, που 'ναι νεκρός
                                     και μου μιλά ακόμη

Δεν έχω χέρια πια
               να τον καθησυχάσω





IL PADRE E MORTO
ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΩΝ

Γυρίζω απ' την κηδεία του πατέρα
έβαλε και μας μοίρασαν
τραγούδια παιδικά
παράξενα αλλοιωμένα
πάνω σε μια κούνια τραγουδά
μικρό παιδί ο ίδιος

η κούνια δεν τρίζει
ο κόσμος γυρίζει
φυτρώνουμε για λίγο

στάχυα -ξερά-
μας κρατούν τα παιδιά
για λίγο στο χέρι

(στο ενδιάμεσο)

περιφέρομαι
σε ετοιμοθάνατων κρεβάτια
τα τελευταία τους λόγια καταγράφω
κουράστηκα, μπερδεύτηκα, άρχισα να φωνάζω:

"Ο επόμενος, ο επόμενος παρακαλώ
να δούμε τι θα μας πει κι αυτός, παρακάτω"

("Την έγνοια του για τη ζωή που φεύγει, καημένε
κι αν φεύγει ξαφνικά την έγνοια του για τους δικούς του")

προετοιμάζομαι, διακριτικά να πεθάνω
σαν άλλος σκύλος του Σελίν
δίχως να παραπονεθώ
και δίχως θέατρο προπάντων
απλά
όπως ο θάνατος συμβαίνει
κι εκεί που το σχεδιάζω
σκοτώνομαι σε ατύχημα
χωρίς ποτέ μου να το μάθω

Παράξενο που σας μιλώ
Παράξενο




Η ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΜΙΛΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ

"Σας περίμενα
παρακαλώ περάστε
να προσέχετε
καθώς θα κατεβαίνουμε"

Μιλήσαμε με στίχους
με κίτρινα βεγγαλικά
και περιστέρια-σκύλους
με στίχους του που χάθηκαν
του απαντούσαμε
μας έλεγε δικούς μας
κυρίως τους μελλούμενους
(καταλαβαίναμε πως ήτανε δικοί μας)
Στο τέλος μόνο φάνηκε
πως ήμασταν με τους νεκρούς
πως ήταν πάλι μόνος
πάνω σ' αυτό δυνάμωσε η φωνή του:

"Το ήξερα από την αρχή
μα δεν στεναχωριέμαι
έχω εδώ - να - δίπλα συντροφιά
τον φίλο μου τον ποιητή
τον Dylan Thomas
έρχεται κάθε τόσο να με δει
του ψήνω ελληνικό καφέ
μα δεν μιλάμε"




Πέτρος Γκολίτσης, "Το τριβείο του χρόνου", εκδ. Μανδραγόρας, 2013

Το έργο της φωτογραφίας κοσμεί το εξώφυλλο το βιβλίου και έχει φιλοτεχνηθεί από τον Πέτρο Γκολίτση.