το λυχνάρι

όλα έχουν σβήσει στο τραπέζι
της αθωότητας λυχνάρι άφθαρτο
παράγγελνες το όνειρο και το ίδιο βράδυ
τρεις φορές το είχες κιόλας ακουμπήσει
γέμιζε η αγκαλιά
άδειαζε ολόκληρο το φως
για να 'ναι αιώνιος ο ύπνος