διάφανο ξεπροβάλλει το στερέωμα
ραίνει η προσμονή την άβυσσο
σταγόνα-σταγόνα
καθώς κυλάει πλέει το φεγγάρι πλένει
τα δάχτυλα των αστέγων
(παιδιών ή χρόνων)
να έχουν τουλάχιστον τη μνήμη του φωτός
μια διαβατάρικη βροχή, μια μόνη ανάμνηση
σώμα με σώμα: νίκησε ο χρόνος
σταγόνα-σταγόνα
κυλούν τα μάτια
η ερημιά ανατέλλει
μια πεταλούδα:
μνήμη ημερόβια του κόσμου
