28.9.12

"...σαστισμένη θα κοιτάζω πότε τον έναν και πότε τον άλλο, εισπνέοντας ράθυμα τα πτητικά μόρια της αγάπης που μου αναλογεί απ’ το μερίδιο των αγγέλων." - Άννα Νιαράκη


Hangover

Η τρέλα μου
μολύβι ασφαλισμένο
στη ζεστή θαλάμη
της νύχτας.

Θα εκπυρσοκροτήσει μόνη της
η μπερέτα των ματιών μου
γεμίζοντας τον ουρανό
πλειάδες.

Φέγγω από μέσα
αιμορραγώ απέξω.
Είμαι εντάξει.

Η θλίψη ανταπέδωσε
το κάλεσμα
κερνώντας με πρωινές
ημικρανίες και ποιήματα.

Φτύνω τους στίχους
μα η γεύση απ΄ το ποίημα
παραμένει.




Η άλλη πλευρά

Είμαι. Το βουητό του αέρα που
αντηχεί μέσ' απ' την καμινάδα.
Ένα ανεπαίσθητο γαϊτανάκι από
στάχτες που χορεύει πάνω
απ' το σβησμένο κούτσουρο.

Το μόνο ζωντανό φως.

Η καύτρα του τσιγάρου μου
που σβήνει όπου να 'ναι.

Είμαι λουλούδι κομμένο σε βάζο.
Ρουφάω νερό μα ψάχνω χώμα.
Αποκομμένη απ' τη ρίζα
ανθίζω μόνο μια φορά κι ύστερα
πέφτω

πέταλο

πέταλο

πάνω σ' ένα καρώ τραπεζομάντηλο.

Είμαι φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Σιωπή μέσα σε αστικό καρναβάλι.

Είμαι η άλλη πλευρά του χαρτιού
που γράφω.

Ο στίχος που δεν επιλέγεται.
Αυτό που δεν χωράει στο ποίημα.

Είμαι.
Το τυφλό σημείο του καθρέφτη
στο κρεβάτι του νάρκισσου.




free jazz

Από το ταβάνι του δωματίου 155
κρέμονται τσαμπιά άγουρα
οι ρώγες των ονείρων μου.
Κόβεις με το χέρι,
χαϊδεύεις απαλά κι ύστερα
με το στόμα
τρυγάς οργασμούς μιας
υπαρκτά ουτοπικής
συνεύρεσης.
Σ΄ αγαπώ.
Το σώμα μου αποφάσισε
του ενικού του την πιο μεγάλη
συντριβή.
Να ζήσει απ’ το σώμα σου
αξεχώριστο.
Έξω από κανόνες
κιρκαδιανών ρυθμών,
εσύ κι εγώ
αξίες ολόκληρες
σ’ αυτοσχεδιασμό.

Από την ποιητική συλλογή "Το μερίδιο των αγγέλων", αυτοέκδοση 2012/ lulu.com




































22.9.12

Nίκη Χαλκιαδάκη - 5 ποιήματα

Τοτέμ

Πιστέψαμε ο ένας στον άλλο
Φυτέψαμε τα πόδια μας στην αυλή
και περιμέναμε να δούμε
ποιος
ποιος
ποιος θα κρατηθεί
Δεν άντεξες ούτε μισό αιώνα
Ψήλωσα μόνη [και όπως όλοι
οι προδομένοι καρποί]
ανθίζω την Πρωταπριλιά


Αυτοβιογραφία

Την ώρα που ένας πληρωμένος δολοφόνος
μου ξεριζώνει την καρδιά
οι βελανιδιές αιμορραγούν
οι σκίουροι γεννούν μελάτα αυγά
τα τρώνε με τρυφερότητα
τα παραμύθια κλείνονται στο ψυχιατρείο
Ξυπνώ σαν ελάφι
Σαν ελάφι σταρ
Πρωταγωνιστώ σε αμερικάνικα κινούμενα σχέδια
Δώδεκα
Ώρα να γίνω πάλι κολοκύθα

ΕΓΩ πρόδωσα τη Χιονάτη
ΕΓΩ τη σταχτοπούτα
τη Bambi
EΓΩ

Δεν κράτησα ποτέ το στόμα μου κλειστό


Bloody insane

Διέσχισα την κοιλάδα που μου αναλογούσε
Σαρκοβόρα ανάμεσα σε Σαρκοβόρα
Ξεγέλασα μικρά θηλαστικά
Με ξεγέλασαν μεγαλύτερα
Ημίαιμη και Ημιθανής
κουβάλησα το πτώμα του λύκου στο καλάθι μου
Σκότωσα τα παραμύθια σου, γιαγιά
Τα μάτια μου κοκκίνησαν, έβγαλα νύχια
Έχωσα τα δόντια μου στο κρέας σου

Η μαμά νομίζει ότι ζεις σ' ένα σπίτι στο δάσος


Συγγένειες

Χιλιάδες νεκροί στο σαλόνι
περιμένουν να ξυπνήσω

Μοιάζουν με τον Πατέρα
Έχουν δερμάτινα χέρια
Λευκό κρανίο
[Ξέρουν πως καπνίζω]
Καμαρώνουν το πρώτο μου δόντι
Τα υπόλοιπα τα σφίγγω
μην πέσουν απ' το στόμα
Τα σφίγγω
μην κλάψει η μάνα μου
που ερμηνεύει τα όνειρα

Δεν τους βλέπεις μαμά;
είναι Χιλιάδες


1984

Κρύβομαι κάτω απ' το κρεβάτι
Είμαι τεσσάρων
Χωρίς κυνόδοντες
Με άσπρο δέρμα/Μνήμη από βούτυρο
Μαδάω τ' όνομά μου
Δεν είμαι σίγουρη αν μ' αρέσει
[μ'αρέσει
δεν μ' αρέσει
μ' αρέσει
δεν μ' αρέσει]
ο μπαμπάς είχε τα μάτια μου
και η μαμά ήταν σίγουρα κορίτσι
-βγαίνει απ' τους τοίχους όταν πεινάω-
Δεν με ψάχνει κανείς πια
Είμαι ακόμη τεσσάρων και κάτι
Σ' αυτό το σπίτι
το χτισμένο από τσιμέντο και θάνατο
υπάρχει μόνο ένα κρεβάτι
για να μπορώ
να κρύβομαι
από
κάτω

Από την ποιητική συλλογή "Ανάσκελη με πυρετό", εκδ. Μανδραγόρας, 2012

































12.9.12

Us - Anne Sexton

I was wrapped in black
fur and white fur and
you undid me and then
you placed me in gold light
and then you crowned me,
while snow fell outside
the door in diagonal darts.
While a ten-inch snow
came down like stars
in small calcium fragments,
we were in our own bodies
(that room that will bury us)
and you were in my body
(that room that will outlive us)
and at first I rubbed your 
feet dry with a towel
because I was your slave
and then you called me princess.
Princess!


Oh then
I stood up in my gold skin
and I beat down the psalms
and I beat down the clothes
and you undid the bridle
and you undid the reins
and I undid the buttons,
the bones, the confusions,
the New England postcards,
the January ten o’clock night,
and we rose up like wheat,
acre after acre of gold,
and we harvested,
we harvested.

Eμάς (μετάφραση: Ευτυχία Παναγιώτου)

Ήμουνα τυλιγμένη σε μια 
γούνα μαύρη και μια γούνα άσπρη και
με ξεγύμνωσες μετά
με τοποθέτησες σ' ένα χρυσό φως
και μετά με έστεψες,
ενώ το χιόνι έπεφτε έξω
απ' την πόρτα σε διαγώνια βέλη.
Καθώς το χιόνι, είκοσι πέντε εκατοστά,
προσγειωνόταν σαν τ' αστέρια
σε μικρές ασβεστώδεις νιφάδες,
ήμασταν μέσα στο ίδιο μας το σώμα
(τούτο το δωμάτιο που θα μας θάψει)
και ήσουν μέσα στο σώμα μου
(τούτο το δωμάτιο που και μετά από μας θα ζει)
και στην αρχή σου έτριψα
τα πόδια με μια πετσέτα, να στεγνώσουν
γιατί ήμουν η σκλάβα σου
και τότε με είπες πριγκίπισσα.
Πριγκίπισσα!

Ω! Τότε
σηκώθηκα όρθια  μες στο χρυσό μου δέρμα
και ξέσκισα τους ψαλμούς
και ξέσκισα τα ρούχα
και ξήλωσες το χαλινάρι
και ξήλωσες τα ηνία
και ξήλωσα τα κουμπιά,
τα οστά, τις συγχύσεις,
τις καρτ-ποστάλ της Νέας Αγγλίας,
τον Ιανουάριο στις δέκα το βράδυ
και ανθίσαμε σαν το σιτάρι,
στρέμμα το στρέμμα από χρυσάφι
και θερίσαμε,
θερίσαμε.




























imagine si ceci

un jour ceci

un beau jour

imagine

si un jour

un beau jour ceci

cessait

imagine



S. Beckett



enfin cela a cessé...un beau jour cela a cessé...